Sean K. Preston & The Loaded Pistols (US) Cowpunk Missy Sippy Gent (16-04-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy info band: Sean K. Preston © Rootsville 2019

Je kan nooit raden waar ik mijn laatste optreden heb meegemaakt? Ongelooflijk maar waar, in de Missy Sippy in Gent. Tja, is daar wel the place to be voor leuke en originel optredens. Zo ook met deze Sean K. Preston & The Loaded Pistols. Nooit van gehoord maar met zo’n groepsnaam, kon het enkel maar goed zijn, wijlen weg richting Gent.

De band is afkomstig uit Baltimore, Maryland. De muziek van Sean K. Preston is sterk afhankelijk van de invloeden van de klassieke diepbedroefde geluiden van Country & Western-muziek uit de jaren 40 tot en met de jaren 70, de eerlijkheid van de Blues van onder meer Robert Johnson en John Lee Hooker, de bombast van 50's Rock 'n'Roll, de lyrische verfijning van muzikale dichters als Leonard Cohen, Bob Dylan en Nick Cave, de rauwe energie van Punk en de spiritualiteit van Mountain Gospel. Zijn eigen liederen variëren van delicate klaagzangen en slaapliedjes tot vurige preken en bekentenissen. Er stond ons dus wat te wachten. Buiten Sean Preston (zang en gitaar) bestaat de band uit Cory McGrath (Upright Bass), Christopher 'Sparky' Spiridgliozzi (Drums & Backing Vocals).

Er was niet zoveel volk komen opdagen, toch niet in het begin, maar dat mocht de pret niet drukken. Iets na negenen startten de jongens de motoren met een pittige ‘Snakeskin Boots Boogie’, onmiddellijk wisten we wat ons te wachten stond. Zonder even op adem te komen ramde Sean Preston ons een stevige ‘Barnburner’ door het strot. Ondertussen roffelde “Sparky” dat het een lieve lust was en ramde Cory de snaren van zijn contrabas er bijna af. Preston heeft een heel aangename stem, die zonder moeite het bereik van laag naar hoog kan halen en daar maakt hij ook heel gretig gebruik van.

Liedjes gingen over engelen en Satan, maar ook over moord met ‘Murder’, over heimwee met ‘Homeward Bound’ maar ook over “geloven” met ‘Still Believe’. Alles op zeer hoog niveau en tegen 200 km/uur aan de man gebracht. Om de eerste set af te sluiten kregen we één van de beste versies te horen van ‘John Henry’. Al duizend maal gehoord, maar dit was er eentje van de bovenste plank mijne man !

Even tijd om wat frisse lucht op te snuiven, want het was pokkenwarm in de Missy Sippy en de show kon terug van start. En met Sean Preston kon je duidelijk van een show spreken. De man verstaat zijn vak en dit zonder dat de kwaliteit van de muziek er onder te lijden heeft. Hopla, set 2 was vertrokken met ‘Money’, al snel gevolgd door alweer een pak fijne songs als ‘Get Thee Behind Me’, ‘Decision’ of ‘Ain’t A Dog’. Energie, dat is het magische woord bij dit optreden. Het barstte van de energie zowel van Sean als van bassist Preston. De enige die er wat rustiger uitzag was gouwe ouwe “Sparky” maar let op, schijn bedriegt. Op het menu stonden alvast nog volgende gerechten, ‘Regret’, het knappe ‘Red River Valley’ en de afsluiter van dienst ‘The Widower’. Mooi, mooi, mooi.....

Ondertussen was de dansmicrobe wel in de aanwezigen geslopen en er werden heel wat beentjes gestrekt. Niemand was dan ook scheutig om onmiddellijk te stoppen en het trio gaf ons nog drie songs cadeau waaronder een wel héél knappe versie van ‘Fever’ van Little Willie John. Weer een bewijs dat oude songs, deze dateert van 1956, nooit zijn afgeschreven.

Enfin, we hadden er weer een leuke avond opzitten met een fijne ontdekking met deze Sean K. Preston. Very nice, CU later boys and girls!!!

Marcel